Dwór w Przybysławiu to piękna, klasycystyczna rezydencja szlachecka, należąca niegdyś do rodziny von Borcke.
Położony jest około 100 km od Szczecina i 50 km od Gorzowa Wielkopolskiego.
W bezpośrednim sąsiedztwie (ok. 10 km) znajduje się ośrodek golfowy „Modry Las” – uznawany za najlepsze pole golfowe w Polsce, zaprojektowane przez Gary’ego Playera.
https://modrylas.pl/
Powierzchnia użytkowa budynku głównego wynosi ok. 600 m², powierzchnia dziedzińca – ok. 60 000 m². Całkowita powierzchnia nieruchomości to 210 000 m².
Wraz z zabytkowym parkiem i zabudowaniami gospodarczymi tworzy jeden z nielicznych w pełni zachowanych zespołów dworskich. Jest to jedna z nielicznych rezydencji, które po II wojnie światowej były nieprzerwanie użytkowane oraz regularnie remontowane i konserwowane.
W latach 80. XX wieku w piwnicach położono rury drenażowe, wymieniono drewniane stropy belkowe na ceglane sklepienia oraz zainstalowano nową instalację elektryczną, wodociągową i kanalizacyjną. W styczniu 2007 roku odnowiono dach zgodnie z wytycznymi konserwatorskimi.
Dwór stoi na kamiennym cokole, posiada solidne fundamenty i jest w całości podpiwniczony. Ściany piwnic mają wysokość 280 cm, z czego 140 cm znajduje się poniżej poziomu gruntu. Do piwnicy prowadzą schody kuchenne z windą.
Budynek główny ma zwartą bryłę na planie prostokąta i dwuspadowy dach.
Posiada trzy wejścia, w tym dwa pośrodku dłuższej elewacji.
Ściany w części mieszkalnej były regularnie konserwowane.
Główny budynek dworu w Przybysławiu to jeden z nielicznych, który po adaptacji na cele mieszkalne i gospodarcze zachował wiele oryginalnych elementów z XIX wieku.
Najcenniejsze detale zachowały się w pomieszczeniach reprezentacyjnych, w holu wejściowym i w sali balowej:
- drewniane schody z galerią i balustradą
- liczne wbudowane szafy
- kominek z imitacji marmuru
- drzwi dwuskrzydłowe
- neogotycki piec kaflowy
- neobarokowy piec kaflowy
PODŁOGI:
Wiatrołap, hol, sala balowa i jadalnia – deski podłogowe; hol wejściowy i salon – zabytkowe parkiety z 1842 r.; pomieszczenia sanitarne – współczesna terakota
SCHODY:
Schody frontowe są kamienne. W holu wejściowym prowadzą na galerię – są drewniane, z balustradą. Schody na poddasze oficyny i do piwnicy są również drewniane i w dobrym stanie technicznym – bez uszkodzeń konstrukcyjnych.
OKNA:
Wszystkie okna zachowały się w oryginalnych otworach. Ogólnie rzecz biorąc, okna na parterze i pierwszym piętrze są oryginalne i zachowane w dobrym stanie.
DRZWI:
Większość drzwi pochodzi z XIX wieku. W pomieszczeniach sanitarnych zamontowano nowe drzwi. Wejściowe drzwi dwuskrzydłowe mają podwójne zawiasy. Liczne wbudowane szafy wyposażone są w ozdobne drzwi. Wnęka pod schodami na galerię jest zamknięta dekoracyjnymi drzwiami z żelazną kratą z motywami winorośli.
ELEWACJE:
Największe zmiany objęły elewacje – uproszczono ich wystrój i kolorystykę w ramach renowacji.
ROZKŁAD POMIESZCZEŃ:
Pomimo przeprowadzonych prac remontowych, zachowano pierwotny układ funkcjonalny budynku.
Część południowo-zachodnia – prywatna; część północno-wschodnia – reprezentacyjna; oficyna i poddasze – funkcje mieszkalno-biurowe.
Parter: sień wejściowa, hol, jadalnia, kuchnia, łazienka. Na prawo od holu: dwa salony, sypialnia, kuchnia i łazienka (część prywatna). Na lewo – duża sala balowa.
Piwnica – rytmiczny układ pomieszczeń.
PARK:
Park pochodzi z XIX wieku, z zachowanym historycznym układem, zróżnicowaną roślinnością i dużą liczbą drzew. Rośnie tu zdrowa populacja lip i buków (ok. 150 lat), świerków, olch i klonów (ok. 70 lat), poddawana regularnej pielęgnacji. Występują też nowoczesne żywopłoty z bukszpanu oraz kilka stawów. Ogrodzenie składa się z ceglanego muru na kamiennej podmurówce od strony drogi wiejskiej, przechodzi przez zabudowania gospodarcze i dwór, a od strony południowej zamknięte jest ogrodzeniem z metalowej siatki.
To idealna lokalizacja zarówno do celów mieszkalnych, jak i inwestycyjnych – np. hotelu, centrum konferencyjno-rekreacyjnego lub domu opieki.
Oględziny po wcześniejszym uzgodnieniu.