Kastylia-La Mancha – ciche serce Hiszpanii
Podróżując po Hiszpanii, wielu myśli najpierw o wyspach, tapas i zatłoczonych kurortach. Tymczasem w centrum kraju leży region, który nie narzuca się swoją obecnością – i właśnie tym porusza najbardziej. Kastylia-La Mancha była niegdyś sercem korony hiszpańskiej, a dziś znana jest głównie dzięki powieści Miguela de Cervantesa „Don Kichot z La Manchy”. To właśnie tu rozciągają się bezkresne równiny, wiatraki, zamki i spokojne miasteczka, które tworzą tło dla jednej z najsłynniejszych książek w dziejach literatury. I rzeczywiście: ta surowa, szczera kraina tętni historią.
Podczas gdy zagraniczni nabywcy koncentrują się głównie na wybrzeżu, Kastylia-La Mancha wciąż pozostaje nieodkrytym skarbem. To region dla miłośników kultury, znawców dawnej architektury i osób poszukujących wyjątkowych nieruchomości. Im dalej się zapuścić w ten mniej uczęszczany region, tym większe zaskoczenie: zaskakująco wiele hiszpańskich rezydencji przetrwało wieki w bardzo dobrym stanie.
Kastylia to nie Majorka – i właśnie dlatego warto się nią zainteresować
Nie tylko same budowle przyciągają do Kastylii, ale również sprzyjające warunki. Obcokrajowcy są tu mile widziani, a ceny nieruchomości często pozytywnie zaskakują – czasem wręcz oferują prawdziwe okazje. Niewiele jest dziś miejsc w Hiszpanii, gdzie można znaleźć tak wiele historycznych skarbów architektury w tak przystępnych cenach.
W wielu przypadkach konieczna będzie modernizacja lub częściowa renowacja. A kto planuje przekształcić taką nieruchomość w obiekt turystyczny lub komercyjny, powinien dysponować odpowiednim zapleczem. Niemniej jednak zamieszkałe budynki o solidnej konstrukcji i dużym znaczeniu historycznym można w Kastylii-La Mancha nabyć już za kwoty pięciocyfrowe lub niskie sześciocyfrowe w euro.
Chinchilla – architektoniczny klejnot wśród wąskich uliczek
Niedaleko Albacete, stolicy prowincji, na wzgórzu wznosi się historyczne miasteczko Chinchilla de Monte-Aragón. Kiedyś ważniejsze niż samo Albacete, do dziś zachowało swój wyjątkowy charakter, zdominowany przez imponującą twierdzę Castillo de Chinchilla de Montearagón.
Spacer brukowanymi uliczkami odsłania liczne rezydencje szlacheckie. Tzw. casas solariegas można porównać z włoskimi palazzi – miejskimi pałacami, świadczącymi o dawnym prestiżu lokalnej arystokracji w XVIII i XIX wieku.
Zaledwie kilka kroków od serca starówki, placu Plaza de la Mancha, droga prowadzi na południe, w kierunku Calle Virgen de las Nieves. Pierwsza wąska uliczka po prawej wydaje się niepozorna, jakby łatwo ją było przeoczyć. Ale wystarczy podnieść wzrok, by dostrzec ozdobny portal i charakterystyczną kopułę świetlną.
"Palacio de la Cúpula"
To właśnie kopuła nadaje Palacio de la Cúpula jego wyjątkowy charakter. Ukryty w jednej z wąskich uliczek, pałac wyróżnia się na tle innych rezydencji w Chinchilla. Za skromną fasadą znajduje się przestronny hol, do którego wpada światło z góry. Stąd rozciąga się rozległa rezydencja z wewnętrznym dziedzińcem i tarasami dachowymi.
Na piętrze ujawnia się urok dawnych wnętrz: boazerie, malowane sufity i zachowane oryginalne wyposażenie – porcelana, koronki, meble w stylu Izabeli II – tworzą obraz życia hiszpańskiej arystokracji w XVIII i XIX wieku. Choć pałac z czasem przeszedł w ręce mieszczańskie, jego atmosfera wciąż przypomina o dawnym splendorze.
Budynek wzniesiono około 1770 roku dla generała Jerónima Moreno Fríasa. Oficjalnie nosi on nazwę „Casa solariega de los Moreno”. W późniejszych latach mieszkał tu jego wnuk, który w 1872 roku został senatorem z ramienia króla. Następnie pałac pełnił funkcję domu i gabinetu znanego lekarza – stąd też zachowana kolekcja dawnych narzędzi medycznych. Historię domu można do dziś odczytać z jego wnętrz i przedmiotów.
W przeszłości „Palacio de la Cúpula” obejmował więcej budynków, lecz z czasem został podzielony, co dziś czyni go bardziej funkcjonalnym – mimo że nadal liczy 18 pomieszczeń i łączną powierzchnię 600 m².
Jednym z wyróżników wystawionego obecnie na sprzedaż pałacu jest nie tylko atrakcyjna cena 239.000 euro, lecz także odnowiona część mieszkalna z tarasem na dachu i pięknym widokiem.
Dom, tajne muzeum, plan filmowy
Pałac zyskał w regionie opinię „Tajnego Muzeum” – i nie bez powodu. Właścicielka czasami udostępnia budynek do zwiedzania. Goście mogą zajrzeć do starych piwnic, atrium i piętra z zabytkowymi pokojami. Pałac otwiera się także na kameralne wydarzenia.
Autentyczne wnętrza przypominają scenografie filmowe – nic więc dziwnego, że wykorzystywano je podczas sesji zdjęciowych i nagrań. Niedawno posłużyły jako plan zdjęciowy do krótkiego filmu El velo del ayer („Woal przeszłości”) autorstwa młodej artystki z Albacete, Andrei Torres.
Niezależnie od swojego potencjału medialnego, wszyscy dotychczasowi odwiedzający podkreślają niepowtarzalną atmosferę tego miejsca. Przyszli właściciele nie tylko ją odczują, lecz także zyskają możliwość rozwijania potencjału kulturalnego, turystycznego lub prywatnego – w domu, który jest gotowy do zamieszkania i na trwałe wpisał się w krajobraz Chinchilli.
Zdjęcia: Andrea Torres
Creixell, Katalonia
